พันธกิจมานาประจำวัน

1. สามัคคีธรรมกับพระเยซู
   ผมไม่เคยลืมว่าครั้งหนึ่งเคยมีโอกาสนั่งติดกับบิลลี่ เกรแฮมในการรับประทานอาหารเย็น ผมรู้สึกเป็นเกียรติแต่ก็รู้สึกประหม่าว่าจะพูดอะไรดี ผมคิดว่าคงจะน่าสนใจถ้าจะเริ่มต้นด้วยการถามว่า สิ่งที่ท่านรักมากที่สุดตลอดเวลาหลายปีในการรับใช้คืออะไร แล้วผมก็หลุดปากพูดคำตอบที่น่าจะเป็นไปได้ ว่าคือการได้รู้จักประธานาธิบดี กษัตริย์ และพระราชินีใช่ไหม หรือเป็นการได้เทศนาข่าวประเสริฐแก่คนนับล้านทั่วโลก
2. บอกเวลา
   "ชาวตะวันตกมีนาฬิกา ชาวแอฟริกันมีเวลา” ออส กวินเนส อ้างถึงสุภาษิตแอฟริกันในหนังสือของเขาชื่อ คนที่เป็นไปไม่ได้ (Impossible People) ข้อความนี้ทำให้ผมใคร่ครวญถึงเวลาที่มีคนขอความช่วยเหลือแล้วผมตอบว่า “ผมไม่มีเวลา” ผมคิดถึงความเร่งด่วนที่บีบรัดและการที่ตารางนัดหรือกำหนดการต่างๆ ควบคุมชีวิตของผม
3. ทุกนาทีมีค่า
   ตอนที่ผมพบเอด้า เธออายุยืนกว่าบรรดาเพื่อนและครอบครัว และพักอยู่ที่บ้านผู้สูงอายุ เธอบอกผมว่า “สิ่งที่ยากที่สุดในการเป็นคนชราคือ การเฝ้ามองใครต่อใครจากไปและทิ้งคุณไว้ข้างหลัง” วันหนึ่งผมถามเอด้าว่าเธอสนใจอะไรและทำอะไรบ้าง เธอตอบผมด้วยข้อพระคัมภีร์ของเปาโล (ฟป.1:21) ว่า “สำหรับข้าพเจ้านั้นการมีชีวิตอยู่ก็เพื่อพระคริสต์และการตายก็ได้กำไร” เธอกล่าวว่า “ขณะที่ฉันยังอยู่ ฉันมีงานต้องทำวันไหนที่รู้สึกแข็งแรง ฉันจะไปคุยกับคนที่นี่เรื่องพระเยซู ส่วนวันไหนที่ไม่ค่อยสบาย ฉันก็ยังอธิษฐานได้”
4. การพิพากษาที่บกพร่อง
   ฉันมักตัดสินผู้คนที่ก้มดูโทรศัพท์ขณะเดินตามถนน ทำไมเขาไม่คิดบ้างว่ารถอาจชน ฉันถามตัวเองว่า พวกเขาไม่ห่วงความปลอดภัยของตนเองเลยหรือ แต่แล้วในวันหนึ่ง ขณะกำลังข้ามถนนแล้วจะเดินเข้าซอย ฉันง่วนอยู่กับข้อความในโทรศัพท์จนไม่เห็นว่ามีรถแล่นมาทางซ้ายมือ ยังดีที่คนขับมองเห็นและหยุดรถกะทันหัน แต่ฉันรู้สึกอาย นิ้วที่ฉันเคยชี้ต่อว่าคนอื่นได้ย้อนกลับมาที่ตัวฉันเอง ฉันตัดสินคนอื่น แล้วก็ทำเสียเอง
5. พระพรในปัญหา
   บางครั้งฉันคิดว่า ถ้าฉันสร้างปัญหา ฉันก็ต้องแก้เอง แม้ฉันจะเชื่อพระเจ้าผู้ทรงพระคุณ ฉันกลับทำราวกับว่าพระองค์จะช่วยเฉพาะเวลาที่ทรงเห็นสมควรเท่านั้น