หลายๆๆครั้งที่ผมมักจะถูกเพื่อนดูถูกเหยียดหยามอยู่เป็นประจำ เมื่อผมปฏิเสธที่จะไปเที่ยวกับเพื่อนๆๆในวันอาทิตย์เพราะผมต้องไปโบถต์ในวันอาทิตย์ เพื่อนผมมักจะหัวเราะเยาะผมเสมอว่า ผมกลัวไม่มีที่ไปหลังจากตายจากโลกนี้ไปแล้ว

อันที่จริงเพื่อนผมก็อาจพูดถูก แค่เรามีเงิน มีความสามารถ มีคอมพิวเตอร์ มีมือถือ งานดี เราก็สามารถหาความสุขได้มากเพียงพออยุ่แล้วในโลกนี้ และชีวิตหลังความตายก็เป็นเรืองเหลวไหล มนุษย์ก็เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งในโลกนี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนๆๆกับสัตว์ชนิดอื่นทั่วไป แล้วทำไมจะต้องมากังวลอะไรอีกกับชีวิตหลังความตาย ทำไมจะต้องมากังวลกับมิติที่เรามองไม่เห็น เหลวไหลพวกนั้น

หากเราคิดว่า ชีวิตหลังความตายมันก็แค่ตัวเรากลายเป็นผงถ่านสลายไปกับดิน ผมว่าเราก็ไม่ต้องไปนับถือศาสนาศาสนาใดๆๆ ให้เปลืองตัว เปลืองเงินเลย

แต่ในความเป็นจริง มนุษย์หลายล้านคนขี้กลัวกันเหลือเกิน กลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น กลัวในชาติภพ กลัวชีวิตหลังความตาย กลัวกันไปหมด ระหว่างที่มีชีิวต เราจึงเห็นคนขี้กลัวเหล่านี้ต่างแสวงหาทางเลือกที่ดีที่สุด เหมือนๆๆกับตัวผม ที่ผมก็เป็นคนขี้กลัวคนหนึ่ง พยามหาและเลือกทางเลือกวิธีที่จะทำให้ผมมั่นใจที่สุด ว่า ชีวิตหลังความตายของผม ต้องสุขสบาย ต้องเนี๊ยบ ไม่ทรมาน

การนับถือศานาก็เหมือนๆๆกับการซื้อประกันชีวิต เราซื้อประกันชีวิตเพราะเราเชื่อว่า หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เราและครอบครัวจะมีคนเข้ามาช่วยเหลือในเรื่องการเงิน หลายๆๆคนจ่ายเงินเบี้ยประกันชีวิตทุกปีด้วยความอุุ่นใจและความหวัง

ผมก็พยามที่จะอธิบายเพื่อนผมอยู่เสมอว่า ที่ผมนับถือพระเจ้า ก็ไม่ต่างอะไรจากการซื้อประกันชีวิตหรอก เราซื้อประกันด้วยความเชื่อว่า เราเชื่อมั่นให้ใครก็ไม่รู้ เข้ามาบริหารจัดการเงินออมของเราในชีวิตของเราก่อนตายและหลังตาย หากครบสัญญายั'ไม่ตาย เราก็มีเงินก้อนใช้ัยามเกษียณ หากเราตายขึ้นมา บริษัทฯนั้นๆๆก็จะเข้ามาบริหารจัดการเกี่ยวกับเงินออมของเรา บริษัทฯจะมีเงินก้อนมาให้คนที่อยู่ข้างหลังผมให้อยู่อย่างไม่เดือดร้อน การนับถือพระเจ้าของผมก็เช่น ผมเชื่อเพราะผมเชื่อว่า วิญญาณของผมน่าจะมีผู้จัดการส่วนตัว จัดการเกี่ยวกับวิญญาณของผม ช่วยบริหารจัดการทั้งในชีวิตปัจจุบันและชีวิตหลังความตาย เมื่อผมตายแล้วผมมีที่อยู่แน่นอน ไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดอีก ไม่ต้องมานั่งลุ้นว่าชาติหน้าจะเกิดเป็นตัวอะไร

เวลาคุยกันเรื่องศานา ผมมักจะไม่ค่อยคุยอะไรกับมากมายกับคนที่ไม่รู้จัก เพราะผมเถียงอะไรกับใคร ผมก็แพ้ราบคาบเสมอ ผมก็เลยชอบที่จะวาดภาพอธิบายให้เพื่อนๆๆผมฟัง บางทีภาพก็อาจจะช่วยให้เข้าใจอะไรที่มองไม่เห็นง่ายขึ้น
 

 
คนที่มีสิทธิเลือก คือคนที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น

รถคันที่ 1 
  

รถคันที่ 2

สำหรับผมแล้ว ผมก็เหมือนกับคริสเตียนทั่วไป ผมเลือกคันที่ 2 ปลายทางคือ เมืองพระเจ้าหรือสวรรค์ ตีตั๋วเรียบร้อยแล้ว คนขับก็มั่นใจได้ ขับส่งถึงที่แน่นอน ค่าโดยสารก็แค่ความเชื่อเท่านั้น หลังจากซื้อตั๋วช่วงนี้ก็เลยมีเวลาไปช็อบปิ้ง ทำกิจกรรมต่างๆๆอย่างสนุกสนาน ทำอะไรได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องห่วงว่าตายแล้วจะไปไหน ไม่ต้องกังวลใดๆๆให้ท้อแท้ชีวิต สิทธิพิเศษของแถมก็ยังมีอีกเช่น....เวลามีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทุกข์ยากใดๆๆ ก็มีคนที่ผมมองไม่เห็นชื่อพระเยซู ช่วยคุ้มครองชีวิตและจิตวิญญาณฟรีตลอด 24 ชั่วโมง

ไม่ว่ารถคันที่ 1 หรือคันที่ 2 ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนเราจะตัดสินใจอะไรง่ายๆๆ เพราะการที่จะเปลี่ยนการซื้อตั๋ว ต้องคิด ต้องตัดสิน ต้องเข้าใจ และ ต้องใช้จิตวิญญาณในการตรึกตรองอย่างแน่วแน่ เพราะช่วงเรามีชีวิตเราอาจจะเปลี่ยนใจกันได้แต่ถ้าตายแล้วก็ไม่สามารถเปลียนอะไรได้เลย ตีตั๋วคันไหนแล้ว ก็ต้องคันนั้นตลอดไป

ศาสนาทุกศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี หากเราปฏิบัติตัวอย่างเคร่งครัดตามหลักธรรมคำสั่งสอน ศาสนาไหนๆๆก็ทำให้เราเป็นคนดีและมีความสุขได้ ยิ่งเราทำตัวถูกกฏหมายและซื่อสัตย์ขยัน เราก็จะมีความเจิรญรุ่งเรืองอย่างแน่นอน เพราะทุกศานาสอนให้คนเป็นคนดีในโลกนี้ แต่ชีวิตหลังความตายเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่เราต้องคิดกันเอาเองว่า ตายแล้วเราจะไปไหน ตายแล้วเราน่าจะมีปลายทางที่แน่นอนหรือไม่ หรือไปที่ไหนก็ได้ตามยะถากรรม อันนี้เราต้องเลือกกันเอาเอง เพราะชีวิตหลังความตาย ไม่มีมนุษย์คนไหนได้มีโอกาสเห็นหรือพิสูจน์ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์แต่ชีวิตหลังความตายนั้นมีจริง

ความตายเป็นสิ่งที่ไม่น่ากลัว แต่ชีวิตหลังความตายน่ากลัวมากและน่ากังวลเพราะไม่มีใครรู้ว่าเป็นอย่างไรกันแน่ มีชีิวิตกันอยู่ก็จงทำดีให้มากๆๆก็แล้วกันนะครับ เก็บไว้เป็นทุนสำหรับต่อสู้กับชีวิตหลังความตายกัน

ผมก็หวังว่าบทความบทนี้ของผม วาดง่ายๆๆ เขียนง่ายๆๆ จะมีโอกาสไปถึงเพื่อนคนที่ชอบหัวเราะเยาะผม และชอบพูดถากถางผมเกี่ยวกับความเชื่อหรือศานาของผม เค้าคงจะได้มีโอกาสได้มาอ่านบทความนี้ และได้เห็นภาพที่ผมวาดนี้นะครับ และหวังว่าเค้าจะเข้าใจเกี่ยวกับคริสเตียนเสียที อย่าดูถูกกันเลย แต่ก็ควรกลัยไปมองดูตัวเองให้มากๆๆขึ้น
 

คัดลอกจาก http://www.oknation.net/blog/thaithai/2010/03/21/entry-1