ลองคลิกอ่านข่าวการค้นพบสิ่งมีชีวิตได้ที่นี่
 

 “พบสิ่งมีชีวิตใหม่ในป่าอเมซอน”

http://www.manager.co.th/Around/ViewNews.aspx?NewsID=9530000151124

เราพอจะรู้ได้ว่า โธมัส เอดิสัน เป็นยอดนักประดิษฐ์ได้อย่างไร ก็ลองดูจากผลงานการประดิษฐ์ของเขา ซึ่งเขาเป็นผู้ถือสิทธิบัตรที่จดในนามของเขาเองมากกว่า 1,000 รายการ
(ยังไม่นับรวมที่ไม่ได้จดสิทธิบัตร และจดในนามผู้อื่นอีก) และคุณประโยชน์ของงานประดิษฐ์ของเขาที่มีผลต่อโลกนี้ในมุมกว้าง เช่นเดียวกัน เราสัมผัสและรับรู้ได้ว่าพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่ ก็ลองดูจาก
พระหัตถกิจของพระองค์ สิครับ  ...

คุณคิดว่าจักรวาล หรือเอกภพ (Universe) ที่พระเจ้าสร้างกว้างใหญ่แค่ไหนครับ 
แล้วกาแล็กซี่ล่ะ  แล้วสุริยจักรวาลล่ะ หลายๆ คน เริ่มจะงงแล้วว่าคำศัพท์แต่ละคำมันแตกต่างกันอย่างไร  มันเป็นศัพท์เทคนิคของพวกนักดาราศาสตร์น่ะครับ ง่าย ๆ เลย

สิ่งเหล่านี้ก็คือบ้านที่ดวงดาวต่าง ๆ อาศัยอยู่ก่อนที่เราจะมาดูบ้าน เรามาดูสมาชิกที่อยู่ในบ้านก่อนดีกว่า เราลองมาคิดกันเล่นๆ ว่า ดวงดาวหนึ่งดวง สามารถมีขนาดใหญ่ได้แค่ไหน  ถ้าเราจะเขียนบรรยายความอัศจรรย์ของอวกาศและดวงดาวต่างๆ คงไม่สามารถช่วยให้เราเห็นภาพและเกิดความเข้าใจได้ดีพอ  จึงมีคนทำเป็นแอนิเมชันมาให้พวกเราได้ดูกันอย่างง่ายๆ ซึ่งช่วยให้เราเห็นภาพและจินตนาการได้ดียิ่งขึ้น (ขอเน้นว่าได้ดียิ่งขึ้น เท่านั้น) ลองดูจากลิงก์ยูทูบที่ผมเอามาแบ่งปันให้ชมกันนะครับ  ผมขออนุญาตแปลเนื้อหาที่เล่าเอาไว้ในแอนิเมชันให้ฟังนะครับ

- มาพูดถึงเรื่องของ “ขนาด” กัน

- วัตถุที่ลอยอยู่ในจักรวาลใหญ่โตขนาดไหน และมันจะใหญ่ได้ถึงขนาดไหนกันนะ

- มาดูภาพเปรียบเทียบกัน เริ่มจากวัตถุที่ค่อนข้างใหญ่ เช่น ดวงจันทร์ของเรากัน

- ดวงจันทร์ (ของโลก)  /  ดาวพุธ / ดาวอังคาร / ดาวศุกร์ / โลก /

- ดาวเนปจูน / ดาวเสาร์ (แบบไม่มีวงแหวน) / ดาวพฤหัส / ดวงอาทิตย์ (ของเรา)

- ซิริอุส เอ / พอลลักซ์ (ดาวยักษ์ส้ม) / อาร์คทูรัส (ดาวยักษ์แดง) / อัลดีบาราน (ดาวยักษ์แดง)

- ริเกิล (ดาวมหายักษ์น้ำเงิน) / ดาวพิสตอล (ดาวอภิมหายักษ์น้ำเงิน) /

- แอนทาเรส เอ (ดาวมหายักษ์แดง) / มิว เซไฟ (ดาวมหายักษ์แดง) /

- วีวาย คานิส เมจอริส (ดาวอภิมหายักษ์แดง)  = ดาวที่ใหญ่ที่สุดที่มนุษย์ค้นพบ

- ขนาดของโลก (เล็กเท่าขี้ฝุ่นไหมครับ) เปรียบเทียบกับพื้นผิวของดาว วีวาย คานิส เมจอริส

- ดาววีวาย (เรียกแค่นี้ก็แล้วกัน ชื่อยังอุตส่าห์ยาวได้อีกนะ) มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางยาว 2,800,000,000 กิโลเมตร (สองพันแปดร้อยล้านกิโลเมตร)  ไม่รู้จะจินตนาการอย่างไรดี  (เส้นผ่าศูนย์กลางนะครับ ไม่ใช่เส้นรอบวง)

-  ถ้างั้นลองนึกถึงเครื่องบินลำหนึ่ง กำลังบินอยู่เหนือพื้นผิวของดาวดวงนี้ที่ความเร็ว 900 กิโลเมตร/ชั่วโมง

-  ถามว่าต้องใช้เวลานานเท่าไร ถึงจะบินครบรอบดาวดวงนี้ 1 รอบ   คำตอบ คือ 1,100 ปี (เอง)

- แต่ดาวดวงนี้ก็คือจุดเล็กๆ จุดหนึ่งท่ามกลางดวงดาวกว่าแสนล้านดวงที่กระจุกรวมตัวกันอยู่ในกาแล็กซีของ เรา (กาแล็กซีที่เราอยู่ร่วมกับดาวดวงอื่นคือ กาแล็กซีทางช้างเผือก)

-  และนี่ยังไม่ได้พูดถึงกาแล็กซีอื่นๆ อีกในเอกภพที่มีอยู่อีกประมาณ แสนล้านกาแล็กซี่ (เอง)

-  “คุณไม่ได้เป็นศูนย์กลางของจักรวาลนี้”

 

นี่คือสมาชิกที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังที่ชื่อว่า “จักรวาล” นะครับ   แล้วลองคิดดูว่าจักรวาลจะใหญ่โตขนาดไหนที่จะบรรจุสมาชิกทั้งหมดนี้เอาไว้ให้ อยู่ด้วยกัน เท่านั้นยังไม่พอ ดาวเหล่านี้ยังอยู่ด้วยกันอย่างมีระบบระเบียบอีกด้วย และระยะห่างของดาวแต่ละดวง ไม่ใช่แค่ระยะที่ตาเห็นในแผนภาพที่ปะไว้ในห้องเรียนนะครับ ดาวแต่ละดวงอยู่ห่างจากกันมากๆ มากๆ มากๆ .... มากขนาดไหนขออนุญาตอ้างอิงความรู้จากหนังสือ “ประวัติย่อของเกือบทุกสิ่ง”  (A Short History of Nearly Everything) ซึ่งพูดถึงระยะทางในสุริยจักรวาลของเราไว้ว่า

“ที่จริงแล้ว ระยะทางห่างไกลขนาดนั้นต้องถือว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะวาดสุริยจักรให้ถูกต้องตามมาตราส่วน ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ถึงแม้จะใช้หน้ากระดาษในหนังสือมาพับซ้อนกันหรือใช้กระดาษโปสเตอร์ขนาดยาว เฟื้อยก็ยังไม่เข้าใกล้ความจริง 

ในแผนผังของสุริยจักรวาลที่ได้มาตราส่วนนั้น ถ้าโลกหดเล็กลงเหลือเท่าเมล็ดถั่วดาวพฤหัสจะต้องอยู่ห่างออกไปมากกว่า 300 เมตร และดาวพลูโตต้องอยู่ห่างออกไปสองกิโลเมตรคึ่ง (แถมยังต้องมีขนาดเท่าแบคทีเรียอีกต่างหาก คุณจึงไม่มีโอกาสได้เห็นมันอยู่ดี)
 ในมาตราส่วนเดียวกัน

ดาวพร็อกซี่มา เซนเทารี (Proxima Centauri) ซึ่งเป็นดาวฤกษ์ที่อยู่ใกล้ที่สุด
จะอยู่ห่างออกไป 16,000 กิโลเมตร 
แม้ถ้าคุณจะหดทุกสิ่งทุกอย่างลงมาจนดาวพฤหัสเหลือเล็กเท่าจุดฟูลสต๊อป
และดาวพลูโตเล็กเท่าหนึ่งโมเลกุลพลูโตก็ยังต้องอยู่ห่างออกไป
มากกว่า 10 เมตรอยู่ดี”

สิ่งที่ได้บรรยายมานี่เป็นอะไรที่เกินความคิดความเข้าใจที่เคยมีมาตลอดเวลา ที่ผ่านมาจริงๆ  (จากแผนภาพที่เราเห็นติดตากันมาตลอดในช่วงวัยเรียน)  ดวงดาวต่างๆ อยู่ห่างไกลกันขนาดนี้ สิ่งที่เดินทางได้เร็วที่สุด คือ แสง ก็ยังต้องอาศัยการเดินทางเป็นปี ๆ กว่าเราจะข้ามไปยังดาวฤกษ์ที่อยู่ใกล้ที่สุดได้  นี่คือดวงดาวที่กระจุกกันอยู่ภายในกาแล็กซี่เดียวกัน  (ซึ่งมีเป็นแสนล้านดวง)  ดาววีวาย ฯ คือดาวที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่มนุษย์จะค้นพบได้ครับ แสดงว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าจะมีดาวที่ใหญ่กว่าดาว
วีวายฯ อีกแน่นอน เพราะในจักรวาลทั้งหมดมีกาแล็กซี่เช่นเดียวกับกาแล็กซี่ทางช้างเผือกของเรา
อีกเป็นแสนล้านกาแล็กซี่

ความใหญ่โตโอฬารของจักรวาลนี่มันสุดแสนจะจินตนาการได้จริงๆ   แล้วลองคิดดูก็แล้วกันว่า ผู้ที่สร้างสรรพสิ่งเหล่านี้ ทั้งสมาชิกภายในบ้าน รวมถึงบ้านหลังนี้ จะไม่ยิ่งใหญ่อย่างไรได้  ถ้าวันนี้ คุณได้รับกรรมสิทธิ์เป็นเจ้าของที่ดินในพื้นที่ถนนสีลมทั้งสาย จากมูลค่าทรัพย์สินที่ถือครองอยู่
คุณคงจะกลายเป็นอภิมหาเศรษฐีของประเทศไทยไปในพริบตา เพราะขนาดแค่เป็นเจ้าของตึกสักตึกหนึ่งบนถนนสีลม คุณก็เป็นเศรษฐีระดับแนวหน้าได้สบายๆ แล้ว  พื้นที่เล็กๆ แค่นี้ ยังมีมูลค่าทำให้คุณร่ำรวยได้ขนาดนี้  แล้วพื้นที่ขนาดที่พระเจ้าครอบครองอยู่ทั่วทั้งจักรวาลล่ะ คุณคิดว่าพระเจ้าของเรา
ร่ำรวย มั่งคั่ง ยิ่งใหญ่ เกรียงไกร สุดแสนจะพรรณาขนาดไหน แต่ดูเถิด ถ้าพระเจ้าจะให้กับเราในสิ่งเหล่านี้ และเราร่ำรวยมั่งมีขึ้น เราก็อาจเผลอคิดว่าเรายิ่งใหญ่ และทะนงตนว่าเราเก่งกาจสามารถ 
ในทางกลับกัน นักวิชาการบอกว่าพื้นที่ในกรุงเทพฯ กำลังทรุดตัวลงปีละ 3 ซม. และในอีก 10-20 ปีข้างหน้า มีนักวิชาการได้พยากรณ์ไว้ว่ากรุงเทพฯ จะเป็นกลายเป็นนครใต้บาดาล ทุกอย่างจะลงไปอยู่ใต้ผืนทะเลทั้งสิ้น  วันนั้น พื้นที่ถนนสีลมทั้งสาย (แถมพื้นที่สาธร สุรวงศ์ สามย่านให้ด้วย) กลับกลายมีมูลค่าเพียงแค่ 0 บาทเท่านั้น   

จักรวาลและสรรพสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้เปิดเผยความใหญ่ยิ่งของผู้ที่สร้างมันขึ้นมา แค่เพียงเราจินตนาการยังไม่สามารถทำได้อย่างสมบูรณ์เลย หนังสือโรม บทที่ 1 ข้อที่ 20 กล่าวไว้ว่า

ใช่แล้ว เราไม่มีข้อปฏิเสธเลยว่าพระเจ้าทรงเป็นจริง!!!


บทเพลงบทหนึ่งได้ถูกเขียนขึ้นเพื่อพรรณาถึงความยิ่งใหญ่ขององค์พระผู้เป็นเจ้าและจักรวาลที่พระองค์ทรงสร้างไว้ ชื่อเพลงว่า How Great Thou Art  (How Great You Are)  หรือ พระเจ้ายิ่งใหญ่  เพลงนี้เป็นเพลงฮิมน์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดตลอดกาลเป็นอันดับ 2 (รองจาก Amazing Grace) จากการจัดอันดับโดยนิตยสาร Today’s Christian ในปี 2001

บทเพลงฮิมน์บทนี้เขียนขึ้นในปี 1885 โดยกวีชาวสวีเดนมีนามว่า Carl Gustav Boberg เป็นเพลงพื้นเมืองภาษาสวีเดน หลังจากนั้นมีหลายต่อหลายคนได้ถ่ายทอดออกมาเป็นภาษาอังกฤษ ทำให้มีการแปลถ่ายทอดออกมาหลายเวอร์ชัน จนกระทั่งเป็นเวอร์ชันที่ได้รับการยอมรับมากที่สุด คือ เวอร์ชันปัจจุบันนี้  แปลโดย Stuart K. Hine

                   O Lord my God! When I in awesome wonder
                   Consider all the works Thy hands have made.
                   I see the stars, I hear the rolling thunder,
                   Thy power throughout the universe displayed.

                   Then sings my soul, my Saviour God, to Thee;
                   How great Thou art, how great Thou art!
                   Then sings my soul, My Saviour God, to Thee:
                   How great Thou art, how great Thou art!

http://www.allaboutgod.com/how-great-thou-art.htm

มาถึงจุดนี้ หากเราตระหนักได้ถึงความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เราคงตัวสั่นเทิ้มเมื่อพระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่เสด็จมาท่ามกลางเสียงสรรเสริญ ของเราในที่ประชุม พระเจ้าผู้กระทำพระมหัตถกิจอันเกินจินตนาการของมนุษย์ได้เสด็จมาประทับอยู่เคียงข้างเราและภายในเราทุกคน

ถึงแม้พระเจ้าจะทรงยิ่งใหญ่ แต่พระองค์ทรงรักเราอย่างสุดหัวใจ ดาวิดได้กล่าวถึงความประทับใจนี้ไว้ในหนังสือสดุดี  บทที่ 8 ข้อที่ 3-5  ว่า...

 “เมื่อข้าพระองค์เพ่งพินิจฟ้าสวรรค์ อันเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์ 
ดวงจันทร์และดวงดาวทั้งหลายที่พระองค์ทรงตั้งไว้  มนุษย์ที่ต้องตายเป็นใครหนอ
พระองค์จึงทรงพะวงถึง? บุตรของมนุษย์เป็นผู้ใด พระองค์จึงทรงห่วงใยพวกเขา?
 พระองค์ทรงสร้างพวกเขาให้ต่ำกว่าชาวสวรรค์เพียงเล็กน้อย
และทรงสวมมงกุฎแห่งศักดิ์ศรีและเกียรติให้พวกเขา” (อมตธรรมร่วมสมัย)

ดังนั้น เมื่อบทเพลง “พระเจ้ายิ่งใหญ่” ดังก้องขึ้นมาเมื่อไร ขอให้เรานมัสการพระองค์อย่างสุดเสียงสุดชีวิตของเราเพื่อยกยอพระเกียรติแด่ พระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่เหนือสรรพสิ่งใด ๆ และความรักที่พระองค์ทรงมีต่อเราทั้งหลาย... อาเมน

คัดลอกข้อมุลจาก

http://www.oknation.net/blog/Joseph/2010/11/12/entry-2