พระเจ้าอยากใช้เวลากับเรา แต่มารซาตานไม่ต้องการให้เราได้ตอบสนองความรักของพระเจ้า  เมื่อเราได้ระลึกถึงความรักที่พระเจ้าประทานให้ ซึ่งเป็นความรักที่วิเศษมาก ให้เรานมัสการสรรเสริญพระเจ้าด้วยใจที่ชื่นบาน การนมัสการเป็นการแสวงหาพระองค์จากเบื้องบน ทำให้เราได้รับการปลี่ยนแปลงใหม่ เช่นเดียว กับนายธรรมศาลาที่ได้แสวงหาพระเจ้า

ลูกา 8:41-58
8:41 ดูเถิด มีชายคนหนึ่งชื่อไยรัส เป็นนายธรรมศาลา มากราบลงที่พระบาทพระเยซู อ้อนวอนพระองค์ให้เสด็จเข้าไปในเรือนของเขา 8:42 เพราะว่าเขามีบุตรสาวคนเดียว อายุประมาณสิบสองปี และบุตรสาวนั้นนอนป่วยอยู่เกือบจะตาย เมื่อพระองค์เสด็จไปนั้น ประชาชนเบียดเสียดพระองค์   ไยรัส ได้มาหาพระเยซู เพื่อมาขอให้พระเจ้ารักษาลูกสาวที่กำลังจะตาย ซึ่งเป็นวิกฤตหนักในชีวิตของไยรัส บางครั้งชีวิตของเรากำลังเหมือนกับไยรัส เช่น คนในครอบครัวกำลังประสบกับโรคภัยไข้เจ็บ เงินกำลังจะหมดกระเป๋า ปัญหาครอบครัว ฯลฯ  สันติสุขกำลังจะหมดไป แต่ไยรัสคิดถูกแล้วที่มาหาพระเยซู เพราะไยรัสเชื่อว่าพระเยซูสามารถช่วยเขาได้  พระเยซูไม่เคยปฏิเสธจากการร้องทูลจากเรา  ไม่มีคำลบจากปากพระเยซูคริสต์ มีแต่คำที่สร้างใหม่จากพระองค์   ถ้าเราเชื่อเราจะพบการอัศจรรย์จากพระเยซูคริสต์

43มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นโรคตกเลือดได้สิบสองปีมาแล้ว และได้ใช้ทรัพย์ทั้งหมดของเธอเป็นค่าหมอ ไม่มีผู้ใดรักษาให้หายได้ 8:44 ผู้หญิงนั้นแอบมาข้างหลังถูกต้องชายฉลองพระองค์ และในทันใดนั้นเลือดที่ตกก็หยุด แต่พระเยซูตรัสว่า "มีผู้หนึ่งได้ถูกต้องเรา เพราะเรารู้สึกว่าฤทธิ์ได้ซ่านออกจากตัวเรา"48 พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า "ลูกสาวเอ๋ย จงมีกำลังใจเถิด ความเชื่อของเจ้าได้กระทำให้เจ้าหายโรคแล้ว จงไปเป็นสุขเถิด

ในสมัยนั้นคนที่ตกเลือดถือว่าเป็นมนทิน ถ้าใครแตะเขาก็จะเป็นมนทินไปด้วย แต่หญิงผู้นั้นได้แตะฉลองพระองค์ จึงทำให้เขาหายจากโรคที่เป็นระยะเวลา นาน แต่พระเยซูตรัสว่า "มีผู้หนึ่งได้ถูกต้องเรา เพราะเรารู้สึกว่าฤทธิ์ได้ซ่านออกจากตัวเรา" ในพระวจนะคำของพระเจ้าได้กล่าวว่า ผู้ที่มีจิตใจร้องรนผู้นั้นก็ชิงเอาไปได้ แต่ถ้าชีวิตของเราอยู่เฉยๆ เราก็จะไม่เห็นการอัศจรรย์ของพระเจ้า ดังนั้นให้เราได้ใช้เวลาและอธิษฐานทูลเรื่องราวชีวิตต่างๆกับพระองค์ด้วยความเชื่อ เราจะพบความยิ่งใหญ่ของพระองค์"8:49 เมื่อพระองค์กำลังตรัสอยู่ มีคนหนึ่งมาจากบ้านนายธรรมศาลา บอกเขาว่า "ลูกสาวของท่านตายเสียแล้ว ไม่ต้องรบกวนท่านอาจารย์ต่อไป"8:50 ฝ่ายพระเยซูเมื่อได้ยินจึงตรัสแก่เขาว่า "อย่ากลัวเลย จงเชื่อเท่านั้นและลูกจะหายดี"8:51 เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในเรือน พระองค์ไม่ทรงยอมให้ผู้ใดเข้าไป เว้นแต่เปโตร ยากอบ ยอห์น และบิดามารดาของเด็กนั้น
มีคนหนึ่งมาจากบ้านนายธรรมศาลา บอกเขาว่า "ลูกสาวของท่านตายเสียแล้ว” ถ้าเรามองด้วยสายตามนุษย์ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะลูกสาวของไยรัสได้ตายแล้ว แต่พระเยซูไม่ได้ใส่ใจ มีทางเลือกอยู่ 2 ทางคือ 1. เด็กตายแล้วทุกอย่างจบ  2.เชื่อว่าพระเยซูที่เราเชื่อทรงทำได้ทุกสิ่ง เช่นเดียวกับชีวิตของเราปัจจุบันระหว่างวิกฤตกับความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เราจะเลือกอะไร ? แต่ไยรัสเลือกที่จะเชื่อในพระเยซูคริสต์ ในพระคำของพระเจ้าได้กล่าวว่าจงนิ่งเสียเถอะให้รู้ว่าเราคือพระเจ้าของเจ้า พระเจ้าเป็นผู้สร้างชีวิตเรา ดังนั้นเราต้องเชื่อว่าพระเจ้ายิ่งใหญ่

8:52 คนทั้งหลายจึงร้องไห้ร่ำไรเพราะเด็กนั้น แต่พระองค์ตรัสว่า "อย่าร้องไห้เลย เขาไม่ตาย แต่นอนหลับอยู่"
ไยรัสและพระเยซูคริสต์กลับมาถึงบ้านเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ พระองค์บอกว่าอย่าร้องไห้เสียใจเลย เด็กยังไม่ตายแค่หลับอยู่ คนที่อยู่ในงานก็หัวเราะเยาะพระเยซู เพราะเขาเชื่อในสิ่งที่เขามองเห็นและเชื่อในประสบการณ์มากกว่าพระสัญญาของพระเจ้า  พระองค์ต้องการมาช่วยมนุษย์ ในสถานการณ์ที่หมดหวัง สิ้นหวัง สำหรับพระเจ้าไม่มีอะไรที่พระเจ้าทำไม่ได้ พระเยซูได้เรียกและจูงมือเด็กลุกขึ้นจากเตียง  เด็กหญิงนั้นได้ลุกขึ้น บรรยากาศเปลี่ยนไปจากความโศกเศร้าเป็นความชื่นชมยินดี ถ้าเราให้พระเจ้าสถิตอยู่ในครอบครัวของเรา บ้านนั้นก็จะพบสันติสุขที่แท้จริง

ผู้เทศนา อจ.นาวี พรหมยก
วันอาทิตย์ที่ 19 กรกฎาคม2015